ΠΤΥΧΙΟΛΑΤΡΕΙΑ

Στην Ελλάδα υπάρχει το φαινόμενο της πτυχιολατρείας και τείνει να γίνει χειρότερο και από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τα πάντα στην Ελλάδα αποδεικνύονται με ένα πτυχίο. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το να έχεις το χαρτί δεν λέει τίποτα. Χιλιάδες οι κάτοχοι Lower που δεν μπορούν να συνθέσουν μια πρόταση στα αγγλικά. Εκατομμύρια οι κάτοχοι ECDL που δε μπορούν να κάνουν τίποτα στον Η/Υ παρά μόνο να γράφουν στο word. Στο εξωτερικό το σύστημα είναι πιο απλό. Ξέρεις να κάνεις τη δουλειά; Σε θέλουμε. Πας στη συνέντευξη, σε ρωτάνε, αν έχεις και τίποτα πτυχία σου κάνουν τεστ. Σε προσλαμβάνουν. Αν δεν ξέρεις αυτά που λες θα το δείξεις σύντομα. Θα απολυθείς. Απλά πράγματα.
Η Ελλάδα έχει πνιγεί στα πτυχία από Ελληνικά, Αμερικανικά, Αγγλικά κλπ πανεπιστήμια Έχει επίσης πνιγεί στα Μάστερ και λοιπές μαλακίες. Αποτέλεσμα: Πέφτουν οι μισθοί. Γιατί άμα δε θες εσύ, περιμένει πίσω σου ο επόμενος, κι αυτός με Διδακτορικό, που παρακαλάει. Όλοι τουλάχιστον με ένα πτυχίο στο χέρι λοιπόν ψάχνουμε για επαγγελματική αποκατάσταση πουλώντας το πτυχίο μας (όχι ότι μου έμαθε και πολλά αυτό το πατσαβούρι) τη γνώση μας(που σε καμία περίπτωση δεν μου την προσέφεραν τα ελληνικά πανεπιστήμια αλλά η εμπειρία της δουλείας) και τελικά τον εαυτό μας για ένα κομμάτι ψωμί που θα μας προσφέρει το αφεντικό (ο κυρ Μήτσος εδώ στη γωνία που ναι μεν δεν έχει πτυχίο αλλά ξέρει τα ''πάντα' και οι συγκυρίες τον βοήθησαν να ανοίξει μια μικρή βιοτεχνία που ο ίδιος θεωρεί επιχειρηματικό κολοσσό)

Αυτό ισχύει φίλοι μου. Όταν σέρνουμε τα χαρτιά μας σαν τα πατσαβούρια (που είναι από πολλές μεριές) έτσι το βλέπουν κι οι άλλοι και μας αγοράζουν όσο όσο