Ναι είναι αλήθεια. Υπάρχει η κοινωνία στην οποία επιβιώνουν μόνο τα λαμόγια, οι απατεώνες και οι ηλίθιοι. Μια κοινωνία που επιβραβεύει κάθε προσπάθεια κοροϊδίας-εξαπάτησης με σκοπό το χρήμα και τη δόξα. Είναι η ίδια κοινωνία που ανταμοίβει με τον καλύτερο τρόπο αυτά τα λαμόγια, τους απατεώνες, τους άχρηστους. Τους αντομοίβει και υλικά (με άπλετο χρήμα) και ηθικά καθιερώνοντας τους ως υπερδυνάμεις. Σε αυτή τη κοινωνία είναι δύσκολο να επιβιώσουν οι άξιοι, οι τίμιοι,οι νομοταγείς, τα καλά παιδιά. Η απάντηση στο ερώτημα ''γιατί δε μπορούν να επιβιώσουν'' είναι απλή. Επειδή οι εκμετάλλευση συνδέεται άμεσα με αυτούς τους ανθρώπους, τους καλούς, τους άξιους, κλπ, κλπ.

Όλοι κάποια στιγμή αν σκεφτούμε καλά θα θυμηθούμε τουλάχιστον μία φορά που εκμεταλλευτήκαμε την καλοσύνη κάποιου άλλου και δεν του δώσαμε την κατάλληλη ανταμοιβή ή δεν του δώσαμε καμία ανταμοιβή. Οι αξίες, η τιμή και η καλοσύνη των ανθρώπων αυτών καταλήγει να είναι, αν όχι πάντα, τότε σχεδόν πάντα, η ανταμοιβή τους. Αυτοί οι άνθρωποι θα αγωνίζονται συνεχώς για να αποκτήσουν μια άνετη ζωή για την οικογένεια τους έχοντας ως οδηγό την αξία της δουλειάς τους, την αξία της προσωπικότητας τους, το σεβασμό στον συνάνθρωπο τους, αλλά ως ανταμοιβή θα παίρνουν πάντα την προσωρινή ευγνωμοσύνη των άλλων ή κάτι ψίχουλα, που στο τέλος θα νιώθουν και υποχρέωση που τα δέχτηκαν.

Η τιμή, η ηθική, ο σεβασμός, είναι αξίες τις οποίες λίγοι εκτιμούν και ακόμα λιγότεροι διαθέτουν. Αξίες που δεν εξαγοράζονται με όλα τα αγαθά του κόσμου. Αξίες που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτά τα λαμόγια που ξεφυτρώνουν καθημερινά, με μοναδικό σκοπό της ζωής τους το εύκολο και γρήγορο χρήμα (χρήμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στη πραγματική αξία των υπηρεσιών που προσφέρουν, εξευτελίζοντας έτσι την προσωπικότητα, το επάγγελμα και τους σωστούς επαγγελματίες του κλάδου τους). Αξίες που ένα μόνο πανεπιστήμιο στον πλανήτη μπορεί να στις διδάξει και που είναι πολύ εύκολο να μπείς, αλλά οι εξετάσεις είναι καθημερινές και δύσκολες γιατί λίγοι μόνο, μετρημένοι στα δάχτυλα, μπορούν ή έχουν την τύχη να αποφοιτήσουν και να είναι άνθρωποι με αξίες. Το μεγάλο αυτό πανεπιστήμιο λέγεται οικογένεια. Οι δάσκαλοι σου σε αυτό το πανεπιστήμιο είναι δύο μόνο άνθρωποι, οι γονείς σου, που είναι και οι πιο αυστηροί κριτές και δύσκολα μπορείς να περάσεις το μάθημα τους. Σε ετοιμάζουν για την αποφοίτηση σου, σε εφοδιάζουν με όλες εκείνες τις γνώσεις και τις αξίες που είναι απαραίτητες για να επιβιώσεις. Σε εφοδίασαν με τις αξίες και τις αρχές που είναι απαραίτητες για έναν έντιμο βίο.

''Για ένα καθαρό μέτωπο ζούμε'' , ''τις αρχες και την ηθική σου μη πουλήσεις ποτέ'' είναι οι φράσεις που τονίζει καθημερινά ο πατέρας μου. Τα ερωτήματα που του θέτω κάθε φορά που επαναλαμβάνει τις φράσεις αυτές είναι ίδια: “Και πώς θα γίνω μεγάλος, τρανός, πλούσιος; Πώς θα επιβιώσω με αρχές και αξίες μέσα σε ένα σύστημα που καταβροχθίζει τους άξιους και επιβραβεύει-ανταμοίβει τα λαμόγια με δόξα και χρήμα;” Και πάντα μου έδινε την ίδια αποστομωτική απάντηση: “Στην ιστορία οι άνθρωποι γράφονται για τα κατορθώματα για τις αξίες για την προσφορά τους και όχι για τα λεφτά τους”. Και έτσι είναι. Τώρα που μεγάλωσα μπορώ να το καταλάβω. Έχω σαν παράδειγμα τον ίδιο. Κατάφερε να είναι ένας μέσος οικονομικά Έλληνας χωρίς να πουλήσει τις αξίες του σε κανέναν άξεστο. Δεν ξέρω αν μου είναι αρκετό να είμαι και εγώ ένας μέσος Έλληνας αφού σαν όλους τους νέους ανθρώπους έχω κι εγώ φιλοδοξίες. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι έτσι με έμαθε να πορεύομαι, έτσι θα πορευθώ.

Είναι υποχρέωση μας να σεβόμαστε όλους τους συνανθρώπους μας, να αναγνωρίζουμε την αξία των άξιων, να τους ανταμοίβουμε και να τους βοηθάμε να αναδειχθούν. Αν βοηθήσουμε έναν άνθρωπο που έχει αξίες, ήθος, αρχές θα μας χρωστάει ευγνωμοσύνη και θα είναι δίπλα μας και στα δύσκολα. Τα λαμόγια εξαφανίζονται μόλις πάρουν αυτό που θέλουν.

Αφιερωμένο στα λομόγια που ζουν εις βάρος των άξιων και στους ηλίθιους που τα ανταμοίβουν.

Υ.Γ: Κάθε ομοιότητα ή ταύτιση προσώπων με το κείμενο δεν είναι τυχαία. Αναφέρομαι σε εσάς που διαβάζεται το κείμενο και σας θυμίζει κάτι από τον χαρακτήρα σας.

Υ.Γ.2: Ετυμολογία της λέξης λαμόγιο: ο απατεώνας, ο κομπιναδόρος. Η λέξη πιθανολογείται ότι προέρχεται από την ισπανική έκφραση «la moya» που σημαίνει «η τάδε».

http://in12.gr/index.php

Ένας αιώνας και περισσότερο έχει περάσει από τότε που ο Χ.Τρικούπης εκστόμησε αυτή τη φράση στη Βουλή(ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αν ήταν μέσα ή έξω απο τη βουλή). Ποιός θα το πίστευε οτι η ιστορική αυτη φράση θα χαρακτήριζε την βασανισμένη Ελλάδα μας μέχρι και σήμερα; Έκτοτε εμείς οι Έλληνες ψηφίζουμε εκείνον που θεωρούμε καταλληλότερο να διαχειριστεί την φτώχεια μας . "Δυστυχώς Ελληνίδες και Έλληνες επτωχεύσαμεν" και απο κατάλληλους όμως.. Είναι γεγονός.

Ο τελευταίος κατάλληλος απέτυχε παταγωδώς. Χρωστάμε. Και χρωστάμε παντού.Χρωστούσαμε απο τότε και θα χρωστάμε για πάντα.Η ανάγκη, οι απαιτήσεις, οι συγκυρίες, οι κακές πολιτικές, το πολύ φαΐ, το ποτό, η διασκέδαση, το lifestyle, δε ξέρω και έγω τί μπορεί να εφταιξε και καταντήσαμε σε αυτά τα χάλια. Πως ένα διαμάντι όπως η Ελλάδα έγινε το χειρότερο χώμα στο οποίο δεν ανθίζουν ούτε αγριόχορτα. Πως καταντήσαμε εμείς ε; Οι απόγονοι των αρχαίων παγκόσμιων πατέρων. Παραλάβαμε θησαυρό και τον καταντήσαμε άνθρακα. Απο πρωταγωνιστές στις εξελίξεις (για να μη πω οτι εμείς τις διαμορφώναμε) φτάσαμε στο σημείο όχι απλά να μη συμμετέχουμε αλλά να μην τις παρακολουθούμε καν.

Καλά όλα αυτά ε; Τα γνωρίζατε και εσείς, δεν είμαι δα και καμια ιδιοφυΐα και ξαφνικά ανακάλυψα την Αμερική. Ένας οργισμένος και υπερήφανος Έλληνας είμαι. Υπερήφανος για την ιστορία της πατρίδας μου και των προγόνων μου και όχι για τα σύγχρονα καμώματα της. Τουλάχιστον η ιστορία δε καταστρέφεται. Αν μπορούσε να καταστραφεί θα το είχαμε κάνει. Το ιστορικό λοιπόν "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" εκτός απο το οικονομικό μέρος βρίσκει εφαρμογή και αλλού. Επτωχεύσαμεν από πολιτική , επτωχεύσαμεν απο πολιτικούς, επτωχεύσαμεν απο προσωπικότητες, επτωχεύσαμεν απο υπερήφανους Έλληνες, επτωχεύσαμεν ακόμα και απο οργή. Επλουτίσαμεν όμως απο αδίαφορους, απο απατεώνες, απο εγκληματίες, απο άχρηστους, απο ''έξυπνους'',απο ''επιστήμονες'',απο ειδικούς , απο ντίβες. Αν αυτός δεν είναι πλούτος τότε τι είναι πλούτος; Είναι πλούτος η ιστορία μας που αμφισβητείται ; Είναι πλούτος ο πολιτσμός που είχαμε και καταστρέψαμε; Είναι πλούτος η σοφία των Αρχαίων Ελλήνων; Είναι πλούτος η υπερηφάνεια μας που καταστράφηκε; Είναι πλούτος το δέος που ένιωθε ολόκληρη η ανθρωπότητα κάποτε για την Ελλάδα και τους Έλληνες; Ναι αυτό είναι ΠΛΟΥΤΟΣ λοιπόν. Και δεν θα καταφέρουμε ποτέ να τον ανακτήσουμε.

Τα Δωδεκάνησα έχουν ιστορία και μέλλον και όλοι οι Δωδεκανήσιοι απαιτούν να γίνουν αυτοδύναμη περιφέρεια. Αρνούμαστε να γίνουμε επαρχία μιας άλλης περιφέρειας και μάλιστα μιας περιφέρειας της οποίας ο πολιτισμός είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον δικό μας. Και σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ ούτε κατηγορώ τους αξιέπαινους και αγαπητούς φίλους Κρητικούς με τους οποίους δε μας χωρίζει τίποτα, αλλά μια ένωση μαζί τους δεν είναι προς το συμφέρον του τόπου μου. Μια ένωση με οποιαδήποτε περιφέρεια μπορεί να επιφέρει πολλαπλές οικονομικές ζημίες στα Δωδεκάνησα. Απαιτούμε τα Δωδεκάνησα να είναι ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ .

Στις βουλευτικές εκλογές του Οκτώβρη αυτό που καλείται κάθε πολίτης να πράξει είναι να ψηφίσει κάποιον που θα τον εκπροσωπήσει επάξια στη βουλή. Ο υποψήφιος που θα επιλέξουμε είναι αυτός ο οποίος αντιπροσωπεύει τις ιδέες και τις απόψεις μας και κατανοεί τα προβλήματα των πολιτών και του τόπου μας καλυτέρα. Επίσης δεν αρκεί μονό να μας εκπροσωπεί, αλλά και να δίνει τις λύσεις που απαιτούνται στα προβλήματα αυτά. Άρα επιβάλετε να είναι κάποιος γνώστης των ιδιαιτεροτήτων του τόπου μας και ικανός να δώσει λύσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν συνεχώς. Να είναι δυναμικός και να προσπαθεί, γιατί χρειάζεται προσπάθεια για να είναι κάποιος άξιος εκπρόσωπος του ονόματος των Δωδεκανησίων.

Τέλος με την απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής στα μάτια των πολιτών και της νεολαίας κυρίως θα ήθελα ο πολιτικός που θα ψηφίσω εγώ να είναι εκτός από ικανός, άξιος κ.λ.π. να είναι νέος, άφθαρτος, να έχει δουλέψει και να μην είναι επαγγελματίας πολιτικός, ώστε να γνωρίζει πως βγάζει το ψωμάκι του ο απλός πολίτης, να είναι συνεχεία κοντά στους Δωδεκανήσιους και τα προβλήματα και να μην εμφανίζεται μονό όταν θέλει το σταυρό των εκλογών, να μάχεται στα έδρανα της Βουλής για τα Δωδεκάνησα και τα συμφέροντα τους και για τίποτα άλλο. Τέλος επιλεγώ να ψηφίσω εναν πολιτικό ο οποίος θα είναι σοβαρός και ήπιος.. Δεν επιλέγω αυτόν που θα μου κάνει το ρουσφέτι. Επιτελούς εμείς οι νεότεροι ας προσπαθήσουμε ώστε να εκλείψει η νοοτροπία αυτή που επικρατεί στους παλαιότερους <<κάνε αυτό για να σε ψηφίσω>>. Δεν είναι νοοτροπία πνευματικά ανεπτυγμένου ανθρώπου. Ας κοιτάξουμε το συμφέρον των Δωδεκανήσων και όχι το προσωπικό όφελος. Έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και την οικονομική κρίση. Διότι αν ένας ωφελείτε από κάτι δεν είναι λύση. Η λύση είναι να επωφεληθεί Ο ΤΟΠΟΣ και σαν φυσικό επακόλουθο και ΟΛΟΙ οι πολίτες.

Έναν τέτοιο πολιτικό νομίζω ότι βρήκα στους τόσους υποψηφίους στο νομό Δωδεκανήσου. Τον λένε Βασίλη Υψηλάντη. Είναι δικηγόρος. Ένας νέος άνθρωπος, άφθαρτος, ερωτευμένος με τη Δωδεκάνησο. Ένας πολιτικός που συνέχεια συναντάς στους δρόμους της Ρόδου και δεν κρύβεται για να αποφύγει τους πολίτες. Ένας πολιτικός στον οποίο δεν έχει να προσάψει κανένας κανένα σκάνδαλο. Ένας πολιτικός τον οποίο όλοι θέλουν να χαιρετήσουν όταν τον συναντούν και δε τους γυρνάνε τα άντερα. Ένας πολιτικός ο οποίος δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός και ελπίζω να μη γίνει ποτέ. Άρχισα να παρακολουθώ τη πορεία του μέσα από την ενασχόληση του με τα νομαρχιακά. Με γοήτευσε το πάθος για το τόπο μας. Επεδίωξα να τον γνωρίσω. Τα κατάφερα. Τον συνάντησα ένα πρωί στο Μανδράκι. Τον πλησίασα. Δεν αρνήθηκε να μου μιλήσει. Του είπα αγωνιώ για τη Δωδεκάνησο και την οικονομία που πάει από το κακό στο χειρότερο. Έχω λίγο χρόνο πάμε για ένα καφέ μου λέει. Τον άκουγα να μου μιλάει για τα προβλήματα στη Κάλυμνο, τη Κάρπαθο, τη Κω, τη Ρόδο, μέχρι και για τους Λειψούς μου είπε. Είχε περάσει περισσότερο από μισή ώρα. Μου λέει δεν έχω άλλο χρόνο πρέπει να φύγω, έχει πολλά προβλήματα ο τόπος για να κάθομαι και να πίνω καφέ. Μου έδωσε το τηλέφωνο του και έφυγε. Θα τα πούμε άλλη στιγμή μου λέει γιατί δε προλαβαίνω.
Αποφάσισα να τον ψηφίσω γιατί ξέρει πως είναι να δουλεύεις, γιατί μέχρι τώρα άσκουσε το επάγγελμα του και δεν επεδίωξε να κάτσει σε μια καρεκλά και να τον ταΐζουν οι Έλληνες. Η μεγάλη αυτή αγάπη που έχει για τα Δωδεκάνησα μου εξασφαλίζει ότι θα αγωνιστεί για αυτά. Για το τόπο που γεννήθηκα. Για το τόπο που μένω. Για το τόπο που δουλεύω. Για τόπο που μου προσφέρει και του χρωστάω.